Ενάτη φθίνοντος Ελαφηβολιώνος

ΥΗΥΗΥΗΥΗΥΗΥΗΥΗΥΗΥΗΥΗΥΗΥΗΥΗΓ

Α΄ Δ Ε Κ Α Σ	Β΄ Δ Ε Κ Α Σ	Γ΄ Δ Ε Κ Α Σ
Α΄ΔΕΚΑΣ	Β΄ΔΕΚΑΣ	Γ΄ΔΕΚΑΣ

Αθηνάς

οικιακά

θυόμενα

Συνέλευση

της Εκκλησίας

του δήμου

Η ἐνάτη φθίνοντος, ἡ εἰκὰς δευτέρα.

Η σημερινή ημέρα είναι ιερή για την Αθηνά.

ΠΡΟΚΛ. ΣΧΟΛΙΑ ΣΕ ΗΣΙΟΔΟ 778
― Φιλοχόρος δε πάσας τρεις (20, 21, 22) ιεράς της Αθηνάς.
Δύο συνελεύσεις της Εκκλησίας του δήμου εδραιώνουν την σημερινή ημέρα ως ημέρα συνελεύσεων για την Εκκλησία του δήμου.

IG II² 680, ΣΕΙΡΕΣ 1-4, ΕΤΟΣ -289/8
― Επί Πολυεύκτου άρχοντος επί της Αιγείδος ενάτης
πρυτανείας ήι Χαιρεφών Αρχεστράτου Κεφαλήθεν εγραμμάτευεν·
Ελαφηβολιώνος ενάτει μετ΄εικάδας,
τριακοστέι της πρυτανείας· έδοξεν τώι δήμωι.

IG II² 967, ΣΕΙΡΕΣ 1-4, ΕΤΟΣ -145/4
― Επί Μητροφάνου άρχοντος επί της Ακαμαντίδος δεκάτης
πρυτανείας ήι Επιγένης Μοσχίωνος Λαμπρεύς εγραμμάτευεν·
αντιγραφεύς Δημοκράτης Δημοκράτου Κυδαθηναιεύς·
Ελαφηβολιώνος ενάτει μετ΄εικάδας κατ άρχοντα, κατά θεόν
δ’ε Μουνιχιώνος δωδεκάτει, δωδεκάτει της πρυτανείας·
εκκλησίας κυρία εν τωι θεάτρωι
τριακοστέι της πρυτανείας· έδοξεν τώι δήμωι.

---

Η εορτή της Δήμητρας Χλόης, τα Χλοαία, που εορτάστηκαν στο Ανθεστηριώνα σχετίζονται με το «πρασίνισμα» των καλλιεργιών (χλοϊζουν οι αγροί) της κριθής, φαινόμενο που λαμβάνει χώρα από το γ΄ δεκαήμερο του Ανθεστηριώνος έως και τα μέσα του Ελαφηβολιώνος στην Αττική.

Στην Αττική το κριθάρι ανθίζει από τα μέσα Ελαφηβολιώνος έως τα μέσα του Μουνιχιώνος, το σιτάρι από τα μέσα έως τα τέλη Μουνιχιώνος, τότε εορτάζουμε τα Άνθεια της Δήμητρος και κόρης (Θορικός) κατά τα πάτρια.

Λίγο μετά την ανθοφορία εμφανίζεται ο πυρός.

Ο Θεόφραστος λέει ότι το κριθάρι και το σιτάρι ωριμάζουν σαράντα μέρες μετά την ανθοφορία (Θαργηλιώνα). Σημειώνει ότι η συγκομιδή του κριθαριού ξεκινάει τον Θαργηλιώνα, τον μήνα του θέρους της κριθής στην Ελλάδα.

Τότε ο Φιλόχορος καταγράφει μια Ευχαριστήρια προσφορά για την Δήμητρα Χλόη στον ναό της στην ακρόπολη το μήνα Θαργηλιώνα όταν η κριθή έχει πλέον ολοκληρώσει τον κύκλο της από την Χλόη στην Κόρη.

Από τους καρπούς της Δήμητρος, τους οποίους παρασκευάζονται οι άρτοι, ο σίτος ή πυρός έχει τα πρωτεία και στα πάτρια τιμάται ως το δώρο της Αλωάδος Δήμητρος.

Η κριθή κατέχει τα δευτερεία μετά τον σίτο, είναι όμως γηραιότερη διότι είναι γνωστή από την πανάρχαια εποχή και έχει αποκτήσει για εμάς τους Έλληνες κατά τα πάτρια ιερή σημασία, διότι είναι ο κατάλληλότερος καρπός για τις ιερές τελετές μας και τις προσφορές.